De waarde van woorden wordt zichtbaar in de stilte
Pambo (AD 303)
Hoe zou de waarde van onze woorden veranderen als wij meer tijd zouden nemen voor we ze uitspreken? En wat zou er gebeuren als we daarbij het accent zouden verleggen van praten naar handelen? Slik eens wat woorden in. Wees eens stil. Want het zwijgen zou je eens kunnen helpen meer richting te geven aan wat je doet, dat is tenminste de ervaring die de woestijnmonniken ons voorhouden.
Als je leert de woorden binnen de muren van je gedachten te houden, laat dan door betekenisvolle daden zien waar je voor staat. Daden kunnen het verschil maken: “Want je steekt een kaars niet aan om die vervolgens onder een emmer te zetten, maar je zet haar op een kandelaar, en dan schijnt ze voor iedereen in huis”, wisten de woestijnvaders uit de bijbel. Dus als je wat te melden hebt, last het dan zien, net als de kaars op de kandelaar. De gedachten onder de emmer richten weinig uit, maar als je in beweging komt, kun je écht wat betekenen voor een ander.
Het tegenovergestelde van praten is niet zwijgen maar luisteren
Nisteros (AD 391)
Het idee van ‘luisterend aanwezig zijn’ is heel belangrijk voor monniken. Zij passen dit niet alleen toe op de onderlinge communicatie, maar ook op het bidden. Velen kennen de uitspraak: ‘Bidden is praten met God’, maar zo zien de monniken het niet. Voor hen bestaat echtbidden niet uit praten maar uit luisteren, een houding van ‘actief stil zijn’.
De monnik wil God én medemens ontmoeten, in alle eerlijkheid en rust. Nisteros’ advies is helder: begin met luisteren. Stop de drang om te praten en jezelf te profileren. Stop met anderen te verdrinken in de gedachtestromen die door je hoofd kolken. Probeer liever werkelijk aandacht te hebben. Ontmoet de ander in een ruimte van actief stilzijn. Deze luistervaardigheid kan diepe rust geven en je verder helpen. Dat is wat de monniken leerden in het ontmoeten van elkaar en het zoeken naar God.
Uit: Woestijnvaders – Inspiratie voor nu (Mattias Rouw)